W ostatnich latach bardzo często logopedzi spotykają się z zaburzeniami korowymi u dzieci.

Są to zaburzenia w naturalnym i spontanicznym przyswajaniu mowy i języka. Wywołują je anatomiczne uszkodzenia lub dysfunkcje ośrodkowego układu nerwowego. Dzieci z tymi zaburzeniami mają trudności  w zakresie rozumienia i umiejętności wypowiadania się. Zaburzenia te są zmienne (mają miejsce  zarówno rekcje prawidłowe jak i nieprawidłowe na ten sam bodziec), a rokowanie jest często niepomyślne, czyli pozostają one na całe życie.

Komponenty zaburzenia są złożone, ponieważ należą do nich zarówno zaburzenia słuchowe, kinestetyczne- czucia ułożenia artykulatorów oraz uszkodzenia mózgu.

W terminologii zaburzenia te mają różne nazwy. Oto one:

• alalia
• afazja rozwojowa
• afazja dziecięca
• afazja
• dysfazja
• niedokształcenie mowy o typie afazji
• niedokształcenie mowy pochodzenia korowego
• wrodzone zaburzenia rozwoju mowy
• wrodzony niedorozwój ekspresji słownej oraz wrodzony niedorozwój recepcji słownej
• specyficzne zaburzenia rozwoju mowy i języka
• zaburzenie ekspresji językowej i połączone recepcyjno-ekspresyjne zaburzenia językowe
• zaburzenia języka- LD
• specyficzne zaburzenia rozwoju językowego- SLI.

Zaburzeniom korowym mogą towarzyszyć inne zaburzenia. Są to na przykład:

• zaburzenia neurologiczne: zaburzenia czucia w kończynach, padaczka
• opóźniony rozwój ruchowy do 3 roku życia
• niezręczność, niezgrabność ruchów, brak koordynacji ruchowej, zaburzenia koordynacji wzrokowo-ruchowej i ujmowania stosunków przestrzennych, zaburzenia syntezy i analizy wzrokowej i słuchowej, obniżenie pamięci wzrokowej  i słuchowej, nieprawidłowo ukształtowana lateralizacja
• osłabienie koncentracji uwagi, chwiejność emocjonalna, zaburzenia emocjonalne
• słaba odporność organizmu: częste infekcje dróg oddechowych, zapalenie płuc, zaburzenia przewodu pokarmowego, niepokój psychoruchowy, bóle głowy.

W zakresie funkcjonowania intelektualnego tych dzieci możemy wyróżnić trzy możliwości:

1. Mogą mieć miejsce tylko wyizolowane zaburzenia w rozwoju mowy. Są to dzieci w normie intelektualnej, o prawidłowym rozwoju procesów poznawczych.
2. W następstwie uszkodzenia mózgu zostają zaburzone mechanizmy zawiadujące wieloma innymi czynnościami psychicznymi.
3. Wrodzone zaburzenia rozwoju mowy mogą prowadzi9ć wtórnie do opóźnienia umysłowego dzieci o prawidłowym potencjale rozwojowym funkcji intelektualnych.

W związku z powyższymi informacjami zdiagnozowanie dziecka jest bardzo utrudnione i logopeda wspiera się zawsze specjalistycznymi badaniami dodatkowymi.

Do tych badań należą:

• badania audiologiczne
• neurologiczne ( EEG, TC, MRI)
• badania psychologiczne
• badania pedagogiczne
• badania SI (integracji sensorycznej).

Terapia logopedyczna jest bardzo długa i żmudna, często dająca niewielkie efekty. Trzeba jednak ją prowadzić systematycznie i cierpliwie, ponieważ mózg jest nadal nieodgadniony, plastyczny i czasami daje niespodziewanie szybkie efekty terapii, a czasami trzeba na nie czekać bardzo długo.

Informacje o zaburzeniach korowych dzieci są niezwykle istotne dla nauczycieli pracujących z takimi dziećmi, ponieważ uczniowie niezdiagnozowani lub nie ujawniający wyników badań są niewłaściwie spostrzegani przez nauczycieli. Ich trudności mogą być odbierane jako lenistwo, brak umiejętności społecznych itp.

Logopeda- Janina Badziąg- Grabowska