Kiedy zauważyliśmy u naszego dziecka objawy jąkania przede wszystkim nie wpadajmy w panikę. Jeżeli jest to dziecko w wieku przedszkolnym, to należy, w miarę możliwości, stworzyć mu takie warunki, aby w ciągu pierwszych kilku dni nie odczuwało potrzeby mówienia. Najlepiej pod jakimś pretekstem pozostawić je na kilka dni w łóżku i poprosić domowników, żeby się z nim nie kontaktowali. Istotna jest forma naszego komunikowania się z nim. powinniśmy mówić powoli, prostymi, krótkimi zdaniami, aby sprowokować do odpowiadania w podobny sposób.
W przypadku, gdy dziecko jąka się od dłuższego czasu, a nie skończyło szóstego roku życia, zalecane jest stosowanie w obecności dziecka wolnego tempa mówienia i dbanie o jego stan emocjonalny.
O przebiegu rehabilitacji powinien w każdym z tych przypadków zadecydować logopeda. Pierwszą wizytę najlepiej odbyć bez dziecka, aby nie narażać go na stresy.
Niezależnie od tego, czy dziecko zdaje sobie sprawę ze swoich kłopotów, czy też nie, koniecznie postarajmy się nie rozmawiać o jego problemie, gdy jest w pobliżu lub uznawać, że i tak nie rozumie o czym jest mowa. Nie unikajmy jednak rozmowy, gdy dziecko jest świadome swoich dolegliwości, i być może, przedrzeźniane przez kolegów. Wyjaśnijmy mu, że wiele dzieci się zacina, ale najczęściej z tego wyrastają. Wyraźnie zaakcentujmy, że jego jąkanie może z czasem minąć. Kiedy dziecko jest wyśmiewane, to pomóżmy mu umocnić wiarę w siebie. Kierujmy uwagę na jego zdolności i umiejętności, pozytywne cechy charakteru. Warto przećwiczyć z dzieckiem sposoby, które pomogą mu stawić czoła kpinom. Dajmy dziecku do zrozumienia, że jąkające się osoby nie są mniej inteligentne, a jąkanie nie jest czymś złym i można je opanować.
Jeżeli stosowanie terminu: „ jąkanie” stwarza niezręczną sytuację, krępuje rodziców lub dziecko, wtedy lepiej mówić o „zacinaniu”. W przypadku, kiedy dziecko nie ma świadomości jąkania należy się zastanowić, co będzie lepsze dla niego – powiadomienie go przez złośliwych rówieśników, czy spokojna i szczera oraz otwarta rozmowa przeprowadzona przez rodziców.
Logopeda – mgr Janina Badziąg – Grabowska