Realizacja planu terapii logopedycznej z dzieckiem z autyzmem powinna uwzględniać realizację trzech podstawowych założeń metodologicznych:

• należy stymulować kluczowe umiejętności społeczne i komunikacyjne, które stanowią bazę do nabywania języka i wyższych umiejętności społecznych;
• program terapii powinien być dostosowany do poziomu rozwoju poszczególnych umiejętności komunikacyjnych i językowych dziecka, a nie do jego wieku biologicznego;
• styl interakcji logopedy z dzieckiem podczas realizowania poszczególnych etapów programu powinien być odpowiednio dostosowany.

Skuteczna interwencja logopedyczna w stosunku do dziecka z zaburzeniami ze spektrum autyzmu musi dotyczyć obszaru społecznego i komunikacyjnego, a nie tylko językowego. Należy również pamiętać, że każda z umiejętności rozwojowych przechodzi przez kolejne etapy kształtowania się. Podejmując się pracy terapeutycznej z dzieckiem              z diagnozą opóźnionego rozwoju mowy w wieku trzech lat, logopeda nie zaczyna pracy od rozwijania umiejętności budowania zdań pojedynczych, tylko kształtuje pierwsze komunikaty werbalne oparte na sylabach. Podobnie pracuje się z dzieckiem z autyzmem.

Specyfika funkcjonowania dziecka z autyzmem wymaga dostosowania stylu interakcji dorosłego w zależności od poziomu funkcjonowania, na którym jest dziecko.

Jeżeli pracujemy z dzieckiem z autyzmem nad kluczowymi umiejętnościami, rozwijamy pierwsze relacje zabawy, istotne jest, żeby pamiętać o responsywnym stylu interakcji. Innym ważnym czynnikiem jest dobór sposobu realizacji poszczególnych zadań. I znowu warto odnieść się do rozwoju dziecka neurotypowego, które w większości uczy się przez zabawę.

W kolejnych etapach pracy nad komunikacją i językiem styl interakcji może zmieniać się na dyrektywny, jeżeli dziecko jest już gotowe na to, aby wykonywać polecenia i odpowiadać na pytania.

                                                           Logopeda-      Janina Badziąg-Grabowska